Спагадлівае сэрца Таццяны
5 студзеня сваё прафесійнае свята адзначаюць людзі адной з самых важных і ў той жа час складаных прафесій – сацыяльныя работнікі.
Гэта яны праяўляюць клопат аб пажылых, састарэлых, людзях з інваліднасцю, і якія патрапілі ў цяжкую жыццёвую сітуацыю.
Бялынічанка Таццяна КАСЫМБЕКАВА ўжо 6 гадоў працуе сядзелкай. Прафесію асвоіла пасля таго, як выйшла на заслужаны адпачынак.
– Усё жыццё я рабіла ў райветлабараторыі, – распавядае Таццяна Рыгораўна. – Сітуацыя так склалася, што мне давялося даглядаць паралізаваных бацькоў. На той час сядзелку знайсці было немагчыма, таму даводзілася сумяшчаць працу і догляд за роднымі людзьмі. Было цяжкавата, але ж я разумела ўсю важнасць выканання не толькі даччынага, але і маральнага абавязку. А потым і мой былы кіраўнік, ветурач Дзмітрый КРУГЛІК папрасіў пабыць сядзелкай для яго хворай маці. Так, можна сказаць, прафесія сама мяне знайшла.
Зараз Таццяна Рыгораўна даглядае адзінокую пенсіянерку Тамару СМІРНОВУ. Акрамя таго прыбірае ў доме, робіць неабходныя пакупкі, гатуе ежу. А каб падапечнай не было адзінока, чытае ёй у голас кнігі, газеты, распавядае апошнія навіны. Пры сабе заўсёды трымае мабільны тэлефон, каб пастаянна быць на сувязі: раптам пажылой жанчыне спатрэбіцца яе дапамога.
– Танечка для мяне за гэты час стала як родная, на ёй усё трымаецца, – гаворыць Тамара Рахімаўна. – Я нават у адпачынак баюся яе адпускаць! Мая дачка жыве ў Санкт-Пецярбургу. З-за складанай эпідсітуацыі мы другі год не можам з ёй убачыцца. Каб не падтрымка Таццяны, не яе добрае сэрца, то і не ведаю, што і было б.
КАМЕНТАРЫЙ дырэктара РЦСАН Алены КРУПЕНЬКІНАЙ:
– Сацыяльную паслугу сядзелкі аказваем шосты год. Як гэта ні сумна адзначаць, але яна стала запатрабаванай і сярод жыхароў нашага раёна. У мінулым годзе, напрыклад, ёй скарысталіся 20 чалавек.
Святлана МАГІЛЕЎЧЫК.
Фота аўтара.