Сярод тых, хто найбольш часта карыстаецца роднай мовай, настаўнікі беларускай мовы і літаратуры, бо менавіта яны вучаць размаўляць на ёй сваіх выхаванцаў, знаёмяць з лепшымі творамі беларускай літаратуры, прывіваюць любоў да беларускай культуры і традыцый, тым самым закладваюць падмурак для фарміравання нацыі.

Ужо амаль 22 гады любоў да роднага слова абуджае ў сэрцах сваіх вучняў і настаўніца беларускай мовы і літаратуры сярэдняй школы аграгарадка Вішоў Ірына КАМАРОВА.

Ірына Васільеўна – вопытны і адданы сваёй справе педагог, які ўмее знайсці падыход да кожнага вучня і зацікавіць сваім прадметам. Школа, у якой яна працуе, – беларускамоўная, родную мову тут дзеці добра ведаюць і шануюць. І нямалая заслуга ў гэтым менавіта настаўніцы. Нават кабінет беларускай мовы і літаратуры аформлены так, што тут адразу адчуваецца павага да роднага слова.

– Аб тым, што стану настаўніцай, ведала ўжо ў дзяцінстве. Тады ў мяне ўсе гульні былі такія. Дома была свая дошка, на якой можна было пісаць мелам. У школе пасля ўрокаў рассаджвала аднакласнікаў за парты і ім спрабавала нешта тлумачыць, – распавядае Ірына Васільеўна. – А тое, што буду выкладаць родную мову, стала ясна калі вярнулася на працу ў родны раён.

Пасля заканчэння Магілёўскага педагагічнага каледжа Ірына Камарова працягвала вучобу завочна на кафедры славянскай філалогіі МДУ імя А.А. Куляшова і працавала ў Масцішчанскай базавай школе. Тут і правяла свае першыя ўрокі беларускай мовы і літаратуры. У 2007 годзе вярнулася ў Вішоўскую СШ на пасаду намесніка дырэктара па вучэбнай рабоце. Праз пяць гадоў пачала выкладаць беларускую мову і літаратуру.

– З дзецьмі мне заўсёды падабалася працаваць, лічу, што калі яны любяць настаўніка, то будуць любіць і прадмет, які ён выкладае, – распавядае Ірына Васільеўна. – Але трэба заўсёды падмацоўваць гэты інтарэс, кожны раз прапаноўваць нешта цікавае. Я аднолькава люблю ўрокі літаратуры і мовы. Мова – яна як матэматыка, тут трэба ведаць і прымяняць правілы правапісу, а на ўроках літаратуры можна паразважаць, на прыкладах герояў твораў выхоўваць дзяцей, прывіваць ім высокія маральныя каштоўнасці. Сваіх вучняў стараюся крыху інтрыгаваць, расказваю, што прачытала цікавую кнігу, прыводжу займальныя факты з сюжэту, а потым кажу, што не памятаю, чым закончылася, маўляў,
пачытайце самі. І многія вучні адразу просяць яшчэ раз назваць назву і аўтара кнігі, каб знайсці яе і прачытаць. Вядома, некаторых часам прыходзіцца і пераконваць, і прымушаць чытаць кнігі, бо што, як не чытанне, станоўча ўплывае на гарманічнае развіццё асобы.

– Вялікі ўнёсак у станаўленне мяне як настаўніцы зрабілі мая першая настаўніца Валянціна ПІШЧУЛЁВА і класны кіраўнік, настаўніца беларускай мовы і літаратуры Людміла КУЛЯШОВА, – распавядае Ірына Камарова. – Падтрымка, добрыя парады, дружны калектыў вельмі важныя для чалавека, у якім бы ўзросце ён не быў. Я памятаю, як прыйшла маладым спецыялістам у Масцішчанскую школу, і як да мяне паставілася яе тадышні дырэктар Людміла КАЛЬЧЭЎСКАЯ. Ёй за гэта вельмі ўдзячная, прыемна было адчуваць сябе патрэбнай.

Поспех настаўніка – гэта поспех і перамогі яго вучняў. Вучні Ірыны Васільеўны пастаянна ўдзельнічаюць у прадметных алімпіядах. Напрыклад, адзінаццацікласнікі Раман БАРКАВЕЦ і Іван ШЫЛАЎ, з якімі настаўніца працуе ўжо сёмы год, атрымліваюць прызавыя месцы на раённых алімпіядах.

Ірына Васільеўна адбылася і як класны кіраўнік, у мінулым яе класе пяцёра вучняў скончылі школу с залатымі медалямі. Цяпер яна рыхтуе да палёту ў будучае, дарослае жыццё 10 клас.

– Мова і слова маюць вялікае выхаваўчае значэнне. Сёння мы менш гаворым, дыскуціруем, а больш сядзім за камп’ютарам, знаходзім субяседнікаў у сацыяльных сетках… Як не пагадзіцца са словамі Генадзя Бураўкіна, у якіх адчуваецца заклапочанасць паэта сучасным станам мовы:

«Там, дзе не шануюць
роднай мовы,
Мялеюць рэкі,
нішчацца дубровы,
Народ той мёртвы,
А той край нямы».

Таму я за тое, каб беларускае слова шанавалася і зберагалася. Трэба любіць сваю родную мову, – дадала Ірына Камарова.

Дзмітрый ЦІХАНАЎ.

Фота аўтара.