Мастацкі калектыў “Жніво” Галоўчынскага СДК ужо 2 гады знаёміць гледачоў нашага раёна, Магілёўскай вобласці і ўсёй краіны з роднай культурай і традыцыямі. Карэспандэнт раёнкі пагутарыла з ягостваральнікам і кіраўніком Леанідам ШУТОМ.

– Раскажыце, калі ласка, пра свой ансамбль, з чаго ўсё пачыналася?

– Пачалося ўсё 2 гады таму. Я пераехаў у 2017 годзе з Гомельшчыны ў Галоўчын і, паколькі я сам па сабе ідэйны чалавек, адразу пачаў арганізоўваць дзяцей, а пазней з’явілася ідэя стварыць “дарослы” калектыў. Мы завіталі ў госці да тых, хто пагадзіўся б спяваць у ансамблі, і нашы вакалісты адклікнуліся на прапанову.

– Ваш калектыў – гэта аматары, якія спяваюць ад душы ці яны маюць музыкальную адукацыю?

– Мы ўсе спяваем для душы і ад душы, але, вядома, яшчэ і вучымся. На рэпетыцыях займаемся пастаноўкай галасоў, складаем партытуры. Гэта складаны працэс, але яно таго варта.

– Які склад у вас на сённяшні дзень?

– У нас на дадзены момант 5 чалавек у калектыве і яшчэ 2 салісты з эстраднага ансамбля. Спяваюць у нас людзі звычайных прафесій: эканаміст, кухар у дзіцячым садзе, мама ў дэкрэце, пенсіянерка. Мы рады кожнаму і ўдзячны ім за тое, што іх душа ляжыць да песні. Члены калектыву актыўна ўдзельнічаюць у конкурсах і фестывалях, умеюць усміхацца і дзяліцца добрым настроем.

– Вашы канцэрты карыстаюцца папулярнасцю не толькі ў жыхароў аграгарадка. Як вы іх арганізоўваеце?

– За 2 гады мы далі больш за 90 канцэртаў. Усё арганізоўваем у асноўным сваімі сіламі, афармляем залу і рыхтуем сцэнарый. Старшыня Галоўчынскага сельвыканкама Аляксандр ЛЯЎКОВІЧ заўсёды аказвае вялікую падтрымку і дапамогу: падвозіць калектыў на канцэрты і конкурсы, дапамагае ў розных арганізацыйных момантах. Нас чакаюць усюды, часта пытаюцца, калі прыедзем у суседні горад ці вёску. На канцэрты заўсёды прыносяць хатнюю выпечку і кветкі. Пад Новы Год мы наведвалі жывёлагадоўчыя аб’екты ААТ “Бялынічы” і сваімі канцэртамі стваралі для людзей святочны настрой.

– За гэтыя два гады вы займалі прызавыя месцы на шматлікіх конкурсах. У чым сакрэт перамог?

– У нас ёсць вельмі жорсткі прынцып – спяваць выключна жывым гукам, ніякай фанаграмы. Наша мэта – перадаць атмасферу, каб глядач атрымаў задавальненне і выйшаў з залы з цяплом у душы. Таму на конкурсах мы ў звыклым асяроддзі. Ездзім настолькі часта, наколькі гэта магчыма, займаем прызавыя месцы, становімся дыпламантамі і лаўрэатамі. Зараз працуем над тым, каб атрымаць званне народнага калектыву.

– Адкуль бярэце бясконцую энергію і аптымізм?

– Мой жыццёвы прынцып – увесь час рухацца наперад, не звяртаць увагу на непрыемнасці і няўдачы, а старацца размаляваць гэты свет яркімі фарбамі. Вельмі дапамагае любімая жонка, не ведаю, што рабіў бы без яе падтрымкі. Надаюць сіл імкненне людзей да мастацтва і шчаслівыя вочы ўдзячных гледачоў. А таксама любімае хобі – разьба па дрэве. Калі ты маеш магчымасць стварыць нешта вельмі прыгожае практычна з нічога, гэта натхняе.

      Аліна ЦЫГАНІЙ.

      Фота Святланы Магілеўчык і

         з асабістага архіва Леаніда Шута.