Сярод вялікай колькасці прафесій ёсць шмат такіх, якія прываблівалі мяне з дзяцінства. Але ў той час, калі бесклапотнае школьнае жыццё адлічвала апошнія месяцы і выбар сферы дзейнасці паўстаў найбольш востра, ад некаторых мар прыйшлося адмовіцца.

Затое цяпер у рамках творчага праекта райгазеты “Зара над Друццю” можна не толькі бліжэй пазнаёміцца з цікавай прафесіяй, але і расказаць пра яе асаблівасці нашым чытачам.

На гэты раз журналіст раёнкі на адзін дзень стала памочнікам начальніка Цяхцінскага лесагадавальніка ДЛГУ “Бялыніцкі лясгас”. Зрабіла для мяне ўводзіны ў прафесію, а таксама распавяла аб тым, як праходзяць працоўныя будні, начальнік яго Вольга ЗАРАНКОВА.

Нараджэнне новага лесу – працяглы і даволі складаны працэс. Лес, як і чалавечае жыццё, праходзіць дзяцінства, юнацтва, сталенне і старасць. Хтосьці можа сказаць, што дрэвы выдатна растуць без умяшальніцтва чалавека. Вядома. Але трэба помніць і тое, што мы дыхаем чыстым паветрам, якое выпрацоўвае лес, карыстаемся прадуктамі дрэваапрацоўкі: мэбляй, будматэрыяламі, паперай, дравамі… Калі б супрацоўнікі лясной сферы не прыкладалі намаганняў па аднаўленні лясной плошчы, нас даўно б ужо спасцігла экалагічная катастрофа.

Агульная плошча лесагадавальніка складае крыху больш за 25 гектараў. У ім вырошчваецца пасадачны матэрыял елкі, сасны, чорнай вольхі, дуба, дэкаратыўных дрэў і кустарнікаў. А каб наваколле яшчэ больш радавала прыгажосцю, вакол адміністрацыйнага будынка і цяпліц разбіты шматлікія клумбы. Сапраўды, для аматара пакапацца ў зямлі тут шырокае раздолле. Дадаць да гэтага яшчэ лясную ціш, шчабятанне птушак і блакітныя аблачынкі пралесак у навакольным бярэзніку — і можна падумаць, што знаходзішся ў раі.

Вольга Заранкова праводзіць невялікую экскурсію па сваіх уладаннях. Напачатку мы накіроўваемся да групы жанчын, якія заняты пасевам насення ліпы ў спецыяльныя касетныя кантэйнеры. Лесавод Уладзіслаў ПЯТКЕВІЧ спрытна расстаўляе іх у цяпліцы. Калі праца заканчваецца, скрыні з кантэйнерамі шчодра паліваюць. Як патлумачыла мой экскурсавод, дрэўцы прарастуць не хутка. А як толькі ўсходы з’явяцца, іх перасадзяць у “школку” – спецыяльна падрыхтаваныя градкі з тарфяна-пясчанай сумессю, дзе маленькія дрэўцы будуць набірацца сіл, каб праз 2-3 гады перасяліцца ўжо на пастаяннае месца “жыхарства”. Гэта пасадка – эксперыментальная. Кантэйнеры з насеннем, звычайна, адвозяць для прарошчвання ў гадавальнік Магілёўскага лясгаса, але на гэты раз вырашылі прарасціць маладыя сеянцы ліпкі на месцы. 

– Сёлета ў Магілёўскім лесагадавальніку прыступяць да будаўніцтва спецыяльнай сістэмы, якая забяспечвае амаль 100% прарастанне насення дрэў, і саджанцы да нас будуць паступаць у гатовым выглядзе, – тлумачыць Вольга Заранкова. – Больш за ўсё малады лес страчвае сілы пры перасадках. Парасткі-сяголеткі хвойных культур вельмі кволыя. Калі закрануць іх карэньчыкі, перасушыць ці, наадварот, пераўвільгатніць глебу, дрэўца можа загінуць.

Існуе цэлая сістэма перасадак сеянцаў ялінак і соснаў, каб яны выдатна прыжыліся на сваіх месцах. Некаторым раслінам для паспяховага прарастання ці ўкаранення патрэбны асабліва камфортныя ўмовы. У цяпліцы, дзе вырошчваюцца дэкаратыўныя дрэвы і кустарнікі, створана сістэма так званага “туманнага” паліву і падтрымліваецца тэмпература паветра каля 25 градусаў цяпла.

Таксама ў лесагадавальніку шмат дрэў вырошчваюць з закрытай каранёвай сістэмай – у кадках і поліэтыленавых пакетах. Гэты спосаб вырошчвання забяспечвае высокую прыжывальнасць і дазваляе пасадзіць дрэва ў любы перыяд года.

Самы напружаны час для лесаводаў, як і для працаўнікоў сельскай гаспадаркі, – вясенне-летні. Патрэбна пасадзіць новыя лясныя культуры, а таксама дагледзець тыя, што ўжо растуць, прапалоць, падкарміць, апрацаваць ад шкоднікаў.

У гадавальніку працуюць 8 чалавек, а калі пачынаецца сезон, колькасць работнікаў значна павялічваецца. На дапамогу прыходзяць і самі работнікі лясгаса, і школьнікі, і члены студэнцкіх будатрадаў.

Таксама вясной пачынаецца чаранкаванне дэкаратыўных дрэў. Гэту цікавую працэдуру паспрабавала зрабіць і карэспандэнт райгазеты. На дарослай туі трэба адламаць невялікі парастак так, каб захавалася месца надлому, паставіць яго на некалькі гадзін у спецыяльны раствор з пажыўных рэчываў, а потым пасадзіць у цяпліцы. Калі чаранок пусціць карэньчыкі, а гэта будзе не хутка, яго трэба перасадзіць у спецыяльна падрыхтаваную ёмістасць.

Пакуль мы разбіраліся з тонкасцямі размнажэння дэкаратыўных дрэў, гадавальнік наведалі госці з Быхаўскага лясгаса. Яны прыехалі па саджанцы чорнай вольхі. Праз некалькі хвілін завіталі пакупнікі за партыяй елачак.

Вызваленыя плошчы адпачываюць невялікі час, а потым зноў засяваюцца ляснымі культурамі. А маладыя алешынкі і ялінкі хутка зоймуць сваё пачэснае месца на сонечных палянах. І толькі праз многа-многа гадоў яны пераўтворацца ў прыгожы лес.

 Святлана МАГІЛЕЎЧЫК.

                 Фота аўтара і Вольгі Заранковай.