2 кастрычніка адзначаецца Міжнародны дзень сацыяльнага педагога. Работа з падрастаючым пакаленнем – дзейнасць, дастойная вялікай павагі. Калі бацькі не паспяваюць ці не жадаюць спраўляцца з выхаваннем сваіх дзяцей, адказнасць за іх псіхаэмацыянальнае развіццё аўтаматычна кладзецца на плечы спецыялістаў. Анастасія СІДАРЭНКА з 2014 года працуе сацыяльным педагогам Вішоўскай СШ. Пра асаблівасці сваёй працы яна распавяла карэспандэнту

“Зары над Друццю”.

– Анастасія Дзмітрыеўна, як вы прыйшлі ў прафесію?

– Першапачаткова хацела працаваць у дзіцячым садзіку. Скончыла факультэт педагогікі і псіхалогіі дзяцінства МДУ імя А.А. Куляшова. Але выхавацелем не стала, лёс распарадзіўся інакш. Пры размеркаванні я патрапіла на пасаду сацыяльнага педагога ў Вішоўскую СШ. Цяпер рада, што так атрымалася, мне гэта праца вельмі падабаецца.

– У чым заключаецца ваша дзейнасць?

– Праца сацыяльнага педагога ў школе заключаецца ва ўзаемадзеянні з дзецьмі з “групы рызыкі”, бацькамі, праваахоўнымі органамі, сацыяльна-неабароненымі сем’ямі вучняў і педагагічным калектывам.

Школьны сацыяльны педагог займаецца вывучэннем псіхалагічных і ўзроставых асаблівасцей усіх навучэнцаў школы, арганізуе розныя віды сацыяльна-карыснай дзейнасці, дапамагае рэалізаваць прававую абарону і аказвае сацыяльную падтрымку дзецям і сем’ям, накіроўвае дзеянні бацькоў і педагогаў на папярэджанне негатыўнага ўплыву з боку грамадства, інтэрнэту і інш. Калі атрымліваецца рэальна дапамагчы дзецям стаць на шлях выпраўлення і, у выніку, вырасці паўнавартасным членам грамадства – для мяне гэта самая лепшая ўзнагарода.

– Бацькі праблемных дзяцей ахвотна ідуць на кантакт з сацыяльным педагогам?

– Калі яны бачаць, што мы сапраўды імкнемся дапамагчы і робім гэта, то заўсёды ідуць на кантакт.

– Раз-пораз даводзіцца чуць, што дзеці сёння злыя і жорсткія. Даводзіцца чуць такія выразы як  “цяжкія дзеці”, “складаны падлетак”. Як ставіцеся да іх?

– Не, дзеці сёння зусім не злыя. Проста да кожнага трэба знайсці свой асаблівы падыход. Я не бачыла злых, “цяжкіх” дзяцей. Хутчэй – тых, у каго дома існуюць праблемы. На фоне гэтых праблем і ўзнікае агрэсія. Бываюць такія дзеці, якія робяць нешта не вельмі добрае проста таму, што хочуць прыцягнуць да сябе дадатковую ўвагу. У сённяшні час ім не хапае ўвагі дарослых, таму яны імкнуцца вылучыцца за кошт не зусім карэктных, з пункту гледжання дарослых, паводзін.

– Адны кажуць, што ў прафесіі педагога галоўнае – прызначэнне. Іншыя ўпэўнены, што без якаснай адукацыі стаць высокакласным спецыялістам немагчыма. А як думаеце вы?

– Лічу, што ў большай ступені гэта пакліканне. Без яго чалавек, які атрымаў педагагічную адукацыю, пасля абавязковай адпрацоўкі сыдзе са школы ў іншую сферу. Таксама павінна ляжаць душа да абранай прафесіі. Але ў той жа час без асноў майстэрства, без тэарэтычных ведаў некаторыя рэчы ў практыцы будуць давацца складана. У мяне адукацыя сацыяльнага педагога і мне гэта вельмі моцна дапамагае. У ідэале чалавек, якому падабаецца прафесія, павінен добра вучыцца ў абраным ВНУ.

                    Дзмітрый ЦІХАНАЎ.

            Фота аўтара.