Многія прафесіі, у тым ліку і настаўніка, мы па традыцыі лічым «жаночымі». Яно і праўда, жыццё паказвае, што нямнога мужчын жадаюць звязаць сваё жыццё з педагагічнай сферай. Аднак, ёсць яшчэ адно цікавае назіранне спецыялістаў: мужчыны, якія выбралі прафесію настаўніка, даўжэй, чым жанчыны, застаюцца ў ёй.

У Галоўчынскай СШ працуюць 5 мужчын-педагогаў, што даволі значная колькасць для сельскай установы адукацыі.

– Чацвёра з іх – выпускнікі нашай школы, – не без гонару адзначае дырэктар школы Ірына ГЛУШАК. – Прыемна, калі людзі вяртаюцца на працу на малую радзіму. Усяго ж педагогаў-выпускнікоў у нашай школе працуе 7 чалавек. Як кажуць, дзе нарадзіўся, там і згадзіўся.

Самы малады з іх – настаўнік матэматыкі Дзяніс СОБАЛЕЎ. У школу ён патрапіў па размеркаванні, і ўжо трэці год выкладае свой прадмет пасля заканчэння абавязковага тэрміну адпрацоўкі. Сёлета ён рыхтуецца да атэстацыі настаўніка ІІ катэгорыі і паралельна вядзе класнае кіраўніцтва ў 5 класе.

– Мне было лёгка пачынаць працоўную дзейнасць у роднай школе, – гаворыць Дзяніс Анатольевіч. – Тут усё сваё, знаёмае, а дзе якія цяжкасці ўзнікалі, старэйшыя калегі дапамагалі і падказвалі.

І з дзецьмі, як адзначае малады настаўнік, хутка знаходзіцца агульная мова.

Разам вучыліся  ў адным класе, а зараз працуюць у роднай школе настаўнікі інфарматыкі Дзмітрый БУЛАНОВІЧ і гісторыі і нямецкай мовы Андрэй СУПІТАЛЁЎ.

Дзмітрый Булановіч, акрамя выкладання свайго прадмета, вядзе класнае кіраўніцтва ў 7 класе і кіруе аб’яднаннем па інтарэсах «Робататэхніка» ад МЦ «Ветразь».

У мінулым годзе ён разам са старэйшымі выхаванцамі прыняў ўдзел у абласным этапе турніра па робататэхніцы «First РОБОТ» і атрымалі нядрэнныя вынікі. Сёлета з-за неспрыяльнай эпідсітуацыі ўдзел у гэтым спаборніцтве прыйшлося адкласці, затое адправілі некалькі работ на абласны конкурс па крэатыўным праграмаванні.

– Я з дзяцінства марыў стаць настаўнікам, вельмі падабаецца працаваць з дзецьмі, – распавядае Дзмітрый Міхайлавіч. – Абставіны склаліся так, што мы з сям’ёй пераехалі жыць з Магілёва ў маю родную вёску Старое Сяло. Вярнуцца на малую радзіму і адчуваць сябе тут запатрабаваным, што можа быць лепш за гэта?

Такія ж думкі выказвае яго калега Андрэй Супіталёў.  Ён актыўна цікавіцца гісторыяй роднага краю, далучае да свайго захаплення вучняў. Да 75-годзя вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў яны разам стварылі інтэрактыўную карту воінскіх пахаванняў на тэрыторыі Галоўчынскага сельсавета.

З 1989 года ў Галоўчынскай СШ працуе Барыс ГЛУШАК. За больш як тры дзясяткі гадоў праз яго заняткі прайшло не адно пакаленне маленькіх жыхароў аграгарадка Галоўчын і навакольных вёсак.

Барыс Васільевіч скончыў Мазырскі педінстытут па спецыяльнасці «Настаўнік агульнатэхнічных дысцыплін» і таксама вярнуўся працаваць у родную школу. Яго вучні неаднаразова займалі прызавыя месцы ў раённых і абласных алімпіядах па працоўным навучанні. Але самае галоўнае, як лічыць настаўнік, гэта не толькі перамогі, а тыя трывалыя веды і ўменні, атрыманыя школьнікамі падчас урокаў працы. Гэта не толькі магчымасць адрамантаваць табурэт ці прыкруціць да сцяны электрычную разетку. У школе дзеці могуць асвоіць прафесію швяі ці трактарыста-машыніста катэгорыі «А». Падрыхтоўку трактарыстаў ажыццяўляе Барыс Глушак. Сёлета 5 старшакласнікаў – 3 хлопчыкі і 2 дзяўчынкі – асвойваюць нюансы кіравання старэнькім, але яшчэ бадзёрым МТЗ. Дадаткова вывучаюць трактарную справу чацвёра працаўнікоў іншых арганізацый, якія школу скончылі даўно.

– Раней пры нашай установе адукацыі працаваў вучэбна-вытворчы камбінат па падрыхтоўцы трактарыстаў. З тых пор тэхніка і захавалася, – распавядае Барыс Васільевіч. – Некалькі гадоў на трактары апрацоўвалі зямлю – удзельнічалі ў сумесным аграрным беларуска-галандскім праекце, а потым пачалі выкарыстоўваць яго ў навучальным працэсе. Праўда, прыйшлося аднаўляць тэхніку ледзь не па дэталях.

Шмат гадоў Барыс Глушак кіруе аб’яднаннем па інтарэсах «Юны матацыкліст» ад МЦ «Ветразь». І таксама адзначае, што большасць матацыклаў для сваіх выхаванцаў былі сабраны з таго, што няўдалы гаспадар даўно ўжо выкінуў бы на металалом.

Ахвочых асядлаць двуколавы транспарт сярод вучняў не меншае і па сёння. Галоўчынскія юныя матацыклісты не аднойчы станавіліся пераможцамі раённых і абласных спаборніцтваў па мотаспорце, два разы займалі ІІ месца на рэспубліканскіх. І гэта пры тым, што заняткі наведваюць крыху больш за 10 чалавек. Але адмысловыя таленты, гаворыць настаўнік, можна разгледзець у кожнага вучня. Галоўнае, даць ім падтрымку.

– У нас вельмі зладжаны і творчы педкалектыў, – рэзюмуе намеснік дырэктара па вучэбна-выхаваўчай рабоце Людміла БЕГЛЯКОВА. – У многіх педагогаў стаж працы на адным месцы больш за 25 гадоў. З далёкіх часоў працягваецца традыцыя аказваць неабходную дапамогу і падтрымку маладым настаўнікам, якія прыходзяць да нас на першае рабочае месца. Таксама выхоўваем у вучняў павагу да прафесіі педагога. Нездарма шмат нашых выпускнікоў потым звязалі сваё жыццё з выхаваннем і навучаннем маладога пакалення. І значная частка – з роднай школай!

                                            Святлана МАГІЛЕЎЧЫК.

         Фота аўтара.