Значную частку працоўнага калектыву СВК «Калгас «Радзіма» складае моладзь і гэта небеспадстаўна. У сельгаспрадпрыемстве створаны прывабныя ўмовы працы для ўсіх работнікаў, але асаблівая ўвага ўдзяляецца замацаванню на працоўных месцах маладых людзей, бо менавіта ад іх будзе залежаць у далейшым стабільная праца сельгаскааператыва.

Свой працоўны шлях у СВК «Калгас «Радзіма» амаль два гады таму назад пачала маладая сям’я Дзмітрыя і Дар’і СУДЗЕНКА.
Маладыя людзі пазнаёміліся падчас вучобы ў Горацкай акадэміі, дзе абодва набывалі спецыяльнасць агранома.
Дзмітрый родам з Хойніцкага раёна Гомель­скай вобласці. З дзяцінства марыў звязаць жыц­цё з тэхнікай і пасля заканчэння школы падаў дакументы ў Краснабярэжскі аграрны тэхнікум па спецыяльнасці «механік». А потым яго запрасілі на адпачынак у Італію, туды неаднаразова ездзіў у дзяцінстве па праграме «Дзеці Чарнобыля». Калі вярнуўся дадому, баць­кі абрадавалі яго навіной – паступіў, але на агранома. Будучыя механікі здавалі экзамен, а на яго Дзіма, натуральна, патрапіць не змог.
Даша нарадзілася ў вёсцы Старае Сяло на Бялыніччыне. Аб сялянскай працы, як і Дзіма, ведала не па чутках, таму нічога супраць таго, каб застацца жыць і працаваць у вёсцы, не мела. Для атрымання вышэйшай адукацыі яна не раздумваючы выбрала сельгасакадэмію ў Горках. У СВК «Калгас «Ра­дзіма» прахо­дзіла вытворчую практыку. Сюды ж і папрасілася пры размеркаванні на працу.
Пасля заканчэння тэхнікума Дзмітрый вырашыў вучыцца далей, набываць вышэйшую адукацыю ў Горках. Там і адбылася сустрэча з будучай жонкай. Але ён скончыў вучобу раней за Дар’ю і паехаў па размеркаванні на працу ў Рэчыцкі раён. Наперадзе маладога чалавека чакала тэрміновая служба ў арміі. За гэты час пачуцці прайшлі праверку на трываласць, – маладыя людзі вырашылі буда­ваць далейшае жыццё разам. Яны пажаніліся, Дзмітрый уладкаваўся на працу ў «Радзіму».
– Самае прыемнае і нечаканае для мяне было, напэўна, тое, калі на свае вочы пабачыў, якая ўвага аказваецца тут працаўнікам і асабліва моладзі, – распавядае Дзмітрый. – Нам амаль адразу выдзелілі асобнае жыллё – трохпакаёвую кватэру. Нават касметычны рамонт зрабілі. З цягам часу ёсць магчымасць прыватызаваць яе. Да таго ж, моладзь мае права на атрыманне бязвыплатнай матэрыяльнай дапамогі. Зараз яе памер складае 5 тысяч рублёў. Адпрацуеш у гаспадарцы 5 гадоў, і нічога вяртаць не трэба. Гэта вельмі моцны стымул. Умовы працы таксама вель­мі дастойныя: выхадныя, адпачынак, усё па раскладзе. Вядома, у сельскай гаспадарцы ў сезон даводзіцца і да цямна знаходзіцца на полі, але ў звычайныя дні ўсё падпарадкавана сістэме, таму ёсць час і папрацаваць, і адпачыць.
– І ў калектыве нас прынялі вельмі прыязна, – далучаецца Дар’я. – Мы акунуліся ў працу літаральна са студэнцкай лаўкі, які можа быць працоўны вопыт? Але нам заўсёды падказвалі, дапамагалі. Мы і самі не саромеліся пытацца.
Даша – аграном-насеннявод, а Дзмітрый адказвае за абарону і падкормку раслін, але па працы ім давялося прайсці праз усе этапы дзейнасці аграномаў. Улетку на ўборачнай абодва шчыравалі на МТК «Усход», дзе размешчаны тры зернесушыльныя ўстаноўкі сель­гаспрадпрыемства.
Зараз у Дашы больш прыемныя клопаты – яна пайшла ў дэкрэтны адпачынак. Хутка маладая сям’я папоўніцца немаўляткам.
Дзмітрый жа ўвесь у планах на будучую пасяўную. Для збалансавання рацыёну жывёлы бялкамі сёлета плануюць пасеяць у калгасе 260 га люцэрны. Яе высаджвалі і раней, але не ў такіх аб’ёмах. Сёлета сельгасарганізацыя заключыла дагавор з рэспубліканскім інстытутам па абароне раслін, спецыялісты якога плану­юць узяць пад кантроль вырошчванне асобных гатункаў зерневых і зернебабовых культур. Вучоныя прапанавалі больш увагі звярнуць на пасевы люцэрны, якая паказвае нядрэнную ўраджайнасць на палях Магілёўшчыны. Малады аграном дзвюма рукамі за тое, каб укараняць інавацыі ў сваёй працы. Тым больш ёсць у каго павучыцца, параіцца. Гэта намеснік старшыні па раслінаводстве Барыс САФОНАЎ і галоўны аграном Аляк­сандр ЛЕЙБУЦІН.
Маладая сям’я Судзенка не замыкаецца ў чатырох сценах. Яны актыўна падарожніча­юць, на выхадных часта наведваюць бацькоў Дашы, дапамагаюць ім. Там ужо ў Дзмітрыя «прачынаецца» механік, бо яго цесць шчыльна сябруе з тэхнікай. Увогуле ж муж і жонка ніколечкі не шкадуюць, што засталіся працаваць на зямлі. І тым больш, яны рады, што іх жыццёвы старт пачаўся менавіта з «Радзімы».

Святлана МАГІЛЕЎЧЫК.
Фота з архіва Дзмітрыя і Дар’і Судзенка.