Герой гэтай публікацыі – старшы лейтэнант унутранай службы Аляксандр ЯНКОЎСКІ. Актыўны, мэтанакіраваны, спартыўны, яму заўсёды хацелася не сядзець на месцы, а займацца справай, якая патрабуе развіцця і асабістага ўдасканалення. Менавіта гэта жыццёвая пазіцыя і прывяла яго ў МНС. У свае 24 гады ён з’яўляецца намеснікам начальніка РАНС па ідэалагічнай рабоце і кадравым забеспячэнні.

– Што падштурхнула абраць менавіта гэту прафесію?

– Са школьных гадоў займаўся футболам і валейболам, удзельнічаў у розных спаборніцтвах. Яшчэ ў 10-м класе прыняў рашэнне паступаць у Камандна-інжынерны інстытут МНС, таму што заўсёды хацелася дапамагаць і быць карысным людзям. У інстытуце пачаў актыўна займацца пажарным спортам, неаднаразова ўдзельнічаў у рэспубліканскіх спаборніцтвах. Вучыўся добра, займаўся навуковай дзейнасцю, быў неаднаразова ўзнагароджаны граматамі і падзякамі. Пасля першай сесіі мяне прызначылі камандзірам аддзялення.

– Калі пачалася ваша дзейнасць у МНС?

– Я прыйшоў у МНС у 2012 годзе, з гэтага часу і пачалася мая працоўная дзейнасць, звязаная з баявымі выездамі на ліквідацыю пажараў і іншых надзвычайных сітуацый. Пасля завяршэння вучобы быў накіраваны для праходжання службы ў Бялыніцкі РАНС на пасаду інспектара інспекцыі нагляду і прафілактыкі. З першых дзён мне, маладому работніку, было няпроста спраўляцца з ускладзенай на мяне адказнасцю, але сябры-калегі дапамагалі: бралі з сабой на праверкі аб’ектаў, паказвалі і расказвалі, як правільна ажыццяўляць дазнанне па пажарах і загараннях.

– Памятаеце свой першы працоўны дзень?

– Вельмі добра памятаю. На працу прыйшоў у жніўні, у самы разгар уборачнай кампаніі. Прыйшоў і адразу ж прыступіў да правядзення аператыўнай праверкі аб’ектаў уборкі сельскагаспадарчых прадпрыемстваў. Было, вядома, нялёгка. Вопыту – ніякага. Прабыў там цэлы дзень, стаміўся, але з’явілася вытрымка і імкненне дабівацца пастаўленай мэты.

– Раскажыце, калі ласка, пра выезд на першы пажар у вашай практыцы?

– Гэта здарылася ў кастрычніку, той пажар надоўга ўрэзаўся ў памяць. Адбыўся ён ноччу ў жылым доме ў вёсцы Выйлаў. Навыкаў па правядзенні праверкі па пажары тады яшчэ не было. Калі прыехалі, дом гарэў адкрытым полымем, у гэтым пажары загінуў пенсіянер. Памятаю, як тэлефанаваў калегу, які па тэлефоне распавядаў аб працэсуальных дзеяннях па факце пажару.

– Я ведаю, што вы працавалі і ў Магілёве. Як туды трапілі?

– За год такой практыкі, праявіўшы сябе адказным і дасведчаным спецыялістам, у 2017 годзе мяне перавялі ў родны горад на тую ж пасаду. Працы стала ў разы больш: маніторынгі супрацьпажарнага стану аб’ектаў, дазнанне па пажарах, правядзенне прафілактычнай работы ў жыллёвым фондзе – з гэтым я даволі паспяхова спраўляўся. У 2017 годзе выступаў на рэспубліканскім конкурсе “Лепшы дзяржаўны інспектар па пажарным наглядзе”. За гэта ганаровае званне змагаліся 35 інспектараў. Конкурс уключаў тэставанне і нарматывы па фізічнай падрыхтоўцы. Па выніках гэтых двух этапаў вызначылася дзясятка лепшых інспектараў, у ліку якіх быў і я.

– Але ў выніку вы ўсё роўна вярнуліся на Бялынніччыну?

– Прапрацаваўшы ў Магілёве паўтара года і зарэкамендаваўшы сябе са станоўчага боку, мне прапанавалі вышэйшую пасаду – намесніка начальніка аддзела па ідэалагічнай рабоце і кадравым забеспячэнні ў Бялыніцкім РАНС.

Хоць на новай пасадзе Аляксандр Янкоўскі яшчэ пачатковец, але калегі ўжо адзначаюць яго патрабавальнасць, камунікабельнасць і спагадлівасць. Ён добрасумленна ставіцца да выканання службовых абавязкаў, пастаянна імкнецца павышаць свой узровень прафесійнага майстэрства і ведання нарматыўных дакументаў.

На пытанне аб тым, што для яго азначае служба ў МНС, Аляксандр адказаў так: “Гэта пастаянная гатоўнасць аказаць неабходную дапамогу, і зусім не важныя ні час сутак, ні дзень тыдня. Калі вырашыў сваё жыццё звязаць з гэтай прафесіяй – будзь гатовы адпавядаць статусу ратавальніка і з’яўляйся прыкладам для іншых”.

Аліна ЦЫГАНІЙ.

Фота з асабістага архіва Аляксандра Янкоўскага.