Для нас не складае праблемы зрабіць у магазіне пакупкі, аплаціць камунальныя паслугі, прыгатаваць ежу ці атрымаць даведку ў паліклініцы. Усе гэтыя навыкі нам прывілі бацькі, а зараз мы, адпаведна, навучаем асновам сацыяльна-бытавога абслугоўвання сваіх дзяцей.

А вось выхаванцам дапаможнай школы-інтэрната вельмі цяжка разабрацца з тым, як пачынаць самастойнае жыццё. Асноўныя навыкі самаабслугоўвання і знаёмства з навакольным светам яны атрымліваюць на спецыялізаваных уроках. Для гэтых мэт у школе-інтэрнаце дзейнічае кабінет сацыяльна-бытавога абслугоўвання. Ён з’яўляецца адным з самых любімых месцаў знаходжання выхаванцаў. Завітваюць яны туды не толькі на ўроках, але і ў вольны час.
Складаецца кабінет з дзвюх частак – гасцінай і кухні, прычым, урокі праходзяць не заўсёды за партамі, часцей за ўсё дзеці рассаджваюцца па ўтульных канапах ці займаюць вахту на кухні. Зрабіць салату, прыгатаваць суп ці выпекчы пірог, памыць у пральнай машынцы адзенне, парукадзельнічаць, – на гэтых занятках дазваляецца ўсё.

– Сёлета ў кабінеце зрабілі касметычны рамонт і выканалі невялікую перастаноўку і абнавілі шторы, – гаворыць загадчыца кабінета СБА Алеся АГАРОДНІКАВА. – Таксама ўстанавілі перагародку, з-за чаго памяшканне прыняло выгляд двухпакаёвай кватэры. Значна дапамаглі нам нераўнадушныя жанчыны Наталля ЗАЙКІНА, урач-анэстэзіёлаг з Бараўлян, і мясцовая прадпрымальніца Вікторыя АДАМОВІЧ. Яны знайшлі спонсараў – прыватных прадпрымальнікаў з Мінска, якія выдзелілі грошы на расходныя матэрыялы. Планавалася, за кошт спонсарскай дапамогі абнавіць у кабінеце і мэблю, але ў сувязі з напружанай эпідабстаноўкай, звязанай з распаўсюджаннем каранавіруснай інфекцыі, гэта справа адкладзена да лепшых часоў.

Пакуль загадчыца кабінета праводзіць імправізаваную экскурсію па сваіх уладаннях, у пакой некалькі разоў зазіраюць дзеці. Хоць на той час у іх па раскладзе былі восеньскія канікулы, яны не забыліся наведаць любімую настаўніцу.
– Урокі сацыяльна-бытавога абслугоўвання проста незаменныя для нашых дзетак, – адзначае Алеся Аляксандраўна. – Усе нашы выхаванцы з асаблівасцямі развіцця, таму звычайныя бытавыя навыкі з імі трэба завучваць літаральна на памяць. У звычайнай сям’і, якой яна ні была б, прыкладнай ці нядобранадзейнай, дзеці жывуць у атмасферы цеснага ўзаемадзеяння з бацькамі, роднымі, сябрамі, суседзямі. Нашы выхаванцы пазбаўлены кантактаў з шырокім колам людзей. Таму, каб кампенсаваць гэтыя прабелы, мы наведваем магазіны, аптэку, пошту, паліклініку і іншыя грамадскія месцы, вучымся рабіць правільныя і патрэбныя пакупкі, арганізуем свой побыт, прыбіраем, мыем, прасуем адзенне і г.д. Я заўсёды стараюся, каб дзеці ўсвядомілі: гэта не разавыя заняткі, а тое, што ім трэба будзе рабіць усё жыццё. Тыя з вучняў, хто адзначаецца прыкладнымі паводзінамі і добрай вучобай, прэміруюцца спецыяльным бонусам: ім дазваляецца пажыць асобна ў спецыяльна адаптаваных пад кватэру пакоях.

Алеся Аляксандраўна не губляе цёплых сувязей з выпускнікамі школы. З многімі кантктуе праз сацыяльныя сеткі. Часта яе былыя выхаванцы звяртаюцца за парадай, прысылаюць настаўніцы віншаванні са святамі, а калі прыязджаюць у школу-інтэрнат, абавязкова зазіраюць да яе ў кабінет на кубачак чаю. Пасля гэтых візітаў у шафе імправізаванай гасцінай на некалькі па-сямейнаму цёплых фотаздымкаў становіцца больш.

Святлана МАГІЛЕЎЧЫК.
Фота аўтара і з архів школы-інтэрната.