У кожнай прафесіі ёсць як станоўчыя моманты, так і не вельмі. І з ліку такіх «не вельмі» многія з нас вылучаць прафесіі працаўнікоў сельскай гаспадаркі, маўляў, кожны дзень у брудзе ды ў пыле… Як можна ганарыцца такой працай?

Насамрэч, можна. Асабліва тады, калі любіш свой занятак усёй душой, выконваеш сваю працу не таму, што «так трэба», а імкнешся да дасканаласці, прыкладнасці і акуратнасці.
Даярка МТК «Свяцілавічы» ААТ «Бялыніцкае райаграпрамтэхзабеспячэнне» Алеся КАЗАКОВА цалкам разбурае стэрэатыпы, якія ўзнікаюць асабліва ў моладзі пры ўпамінанні гэтай традыцыйнай сельгаспрафесіі. Маладая, прыгожая, сціплая, акурат­ная, і, безумоўна, працавітая!
Мы з ёй сустрэліся ў хляве, дзе знаходзяцца каровы, што толькі-толькі нарадзілі цялятак. Якраз скончылася дойка, каровы праводзілі доўгімі позіркамі даярак, якія прыбіраліся на сваіх рабочых месцах.
– Мне даверылі адзін з самых адказных участкаў работы, – распавядае Алеся Сярге­еўна. – Зімой на комплексе пачынаецца масавы расцёл кароў. Мая задача – клапаціцца пра новаспечаных мамачак. Роды для жывёлы – ужо само па сабе вялікі стрэс, а тут трэба яшчэ прывучыць да дойкі першацёлак, дарослых кароў акуратна падаіць, бо ад гэтага залежыць іх далейшая лактацыя.
Ад сябе, як аўтара, дадам – і цяжэнныя бідоны з малаком пацягаць, і сачыць, каб карова не ўдарыла, каб хутка і правільна пры­звычаілася да сваёй найважнейшай функцыі – аддаваць малако. Вядома ж, трэба кожны раз мыць посуд, прыбраць за сабой.
Працоўны дзень жанчын-даярак пачынаец­ца ў 6 раніцы, другая дойка – а пятай вечара. Добра, комплекс знаходзіцца недалёка ад дому. Гэта, бадай, самы вялікі плюс: пара хві­- лін – і ўжо на працы. Алеся не цураецца ніякай работы, усё ў яе атрымліваецца добра.
Сям’і Казаковых кіраўніцтва РАПТЗ вы­дзеліла добраўпарадкаваны дом у Свяцілавічах, які з цягам часу яны плануюць прыватызаваць. У Алесі і яе мужа Уладзіміра выхоўваюц­ца трое дачушак-школьніц: Сняжана, Юля і Жэня. На вуліцы, дзе жывуць пераважна маладыя і мнагадзетныя сем’і, у дзяўчынак шмат сяброў. Пакуль бацькі на працы, малыя паспяваюць і ў доме парадкі навесці, і ўрокі зрабіць, і з сябрамі пагуляць.
Хоць праца ў сельскай гаспадарцы забірае амаль увесь свабодны час, муж Алесі шчыруе трактарыстам у СВК «Калгас «Радзіма», знаходзяцца магчымасці, каб наведаць родных ці проста пабыць разам усёй сям’ёй. Мнага­дзетныя бацькі стараюцца сваім дачушкам ­даць самае лепшае, закладваюць традыцыйныя маральныя каштоўнасці, падтрымліваюць іх ва ўсім.
У Свяцілавічах маладая сям’я жыве ўжо 11 гадоў, за гэты час, як распавядае Алеся, яны з мужам прыкіпелі сэрцамі да аграгарадка. Самі родам з навакольных вёсак, не па чутках ведаюць, што такое сялянская праца, і не саромеюцца гэтага. Адказнасць, акуратнасць і працавітасць вітаюцца ў любой прафесіі. Папраўце мяне, калі вы так не лічыце.